21 lutego obchodziliśmy Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego. Święto zostało ustanowione w czasie 30. sesji Konferencji Generalnej UNESCO 17 listopada 1999 roku. Upamiętnia ono wydarzenia w mieście Dhace, gdzie w 1952 roku pięciu studentów uniwersytetu zginęło podczas pokojowej demonstracji, w trakcie której domagali się nadania językowi bengalskiemu statusu jednego z dwóch języków urzędowych. Głównym przesłaniem Międzynarodowego Dnia Języka Ojczystego jest promocja wielojęzyczności oraz zwrócenie uwagi na chronienie różnorodności językowej, bezpośrednio związanej z problemem wymierania języków.
Z uwagi na to, iż Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego wypadł w feryjną przerwę, więc obchodziliśmy go we wtorek 27 lutego 2024r. W tym dniu lekcja języka polskiego wyglądała zupełnie inaczej w poszczególnych klasach. Na początku owych zajęć my – polonistki przypomniałyśmy, iż polszczyzna jako odrębny język zaczęła się kształtować w X wieku, pełniąc ważną rolę w powstaniu i rozwoju państwa polskiego. Na przestrzeni lat język ewoluował i do dziś… wciąż się zmienia, zmieniają się formy, normy. Uczniowie klas IV-VIII podzieleni na dwie lub trzyosobowe drużyny zmagali się z zadaniami dotyczącymi poprawności językowej, frazeologii, znajomości znaczeń wyrazów, a więc mocno pochylili się nad jej królewską mością, rozwiązując przygotowane przez nas karty pracy. Zadbałyśmy, aby wychowankowie przekonali się, iż brzmienie języka stanowi o naszej tożsamości i przynależności. Podczas zmagań z zadaniami emocji nie brakowało. Wielu uczniów doskonale wie, że zagwozdką jest poprawność językowa. Wszyscy po raz kolejny przekonaliśmy się, że język polski nie bez kozery zaliczany jest do grupy najtrudniejszych do nauki języków świata. Sprawia to skomplikowana między innymi gramatyka, poprawność językowa czy też trudna wymowa.
Szanujmy polszczyznę i posługujmy się nią poprawnie, bo to zaszczyt mówić i pisać bezbłędnie w tak trudnym i pięknym języku! Mówmy i piszmy poprawnie, pamiętając o tym, iż „świat jest taki, jaki mamy zasób słów; świat jest taki, jak potrafimy go opisać”.
Nauczycielki języka polskiego
