Muzeum w Oblęgorku to miejsce, które warto zobaczyć z kilku powodów. Po pierwsze, jest to dar narodu polskiego dla znanego pozytywisty, polskiego pisarza – Henryka Sienkiewicza, a po drugie zobaczyć tam można eksponaty, które należały do rodziny znanego Polaka. Poza tym pamiątki, które pozostały po twórcy „Quo vadis” doskonale oddają charakter i zamiłowania pisarza, a także są świadectwem jego sławy i szacunku, jakim go darzono nie tylko w kraju, ale i za granicą.
Siedemnastego października klasy siódme wraz z wychowawczyniami paniami: Gertrudą Majewską- Kapustą i Teresą Rokicką wybrały się do Oblęgorka, aby zwiedzić Muzeum im. H. Sienkiewicza oraz uczestniczyć w lekcji muzealnej poświęconej genezie książki, za którą autor otrzymał Literacką Nagrodę Nobla, czyli „ Quo vadis”. Młodzież z zainteresowaniem słuchała opowieści pani przewodnik, która, oprowadzając nas po dworku, z pasją i w bardzo ciekawy sposób opowiadała o życiu prywatnym, zamiłowaniach, życiu zawodowym i towarzyskim H. Sienkiewicza. Gościliśmy w gabinecie pisarza, saloniku, jadalni, palarni oraz sypialni. Każdy pokój krył jakąś pamiątkę albo z licznych podróży Sienkiewicza, albo będącą wyrazem wdzięczności czy sympatii czytelników lub znajomych pisarza. Piętro muzeum utrzymane jest w nieco innej aranżacji. Chociaż przy wejściu „wita” zwiedzających umieszczona na stojaku zbroja, znajduje się tu wystawa niezwiązana z epoką rycerzy. Mamy tu listy i różne dokumenty pisarza, tytuły książek, tłumaczenia dzieł oraz pamiątki z podróży zamknięte w licznych schowkach otwieranych, jakby za pomocą czarodziejskiej różdżki – dotknięciem dłoni do szafki. Swoistą atrakcją było przejście mini tunelem ze stojącą mini lokomotywą z wagonikiem z powrotem na parter budynku. Następnym punktem naszego pobytu był udział w lekcji muzealnej poświęconej głównie fascynacji Sienkiewicza starożytnym Rzymem i historią chrześcijaństwa, z czego zrodził się pomysł na napisanie najsłynniejszej Jego powieści pt. :”Quo vadis”. Młodzież z zainteresowaniem oglądała prezentację multimedialną, słuchała komentarzy pani przewodnik. Dowiedzieliśmy się wielu ciekawych informacji związanych z genezą i dalszymi losami powieści, jakie były ukryte intencje pisarza kreującego postaci swoich bohaterów, jaka jest symboliczna wymowa sceny skręcenia karku turowi teutońskiemu przez silnego Ursusa, oraz jak wielką popularnością cieszył się utwór i sam pisarz. Tu pani przewodnik przypomniała, że matka pisarza nie chciała, aby został pisarzem, twierdząc, że jest to zawód niepewny w tych czasach, niedający żadnych profitów i sławy. Jakże się myliła…..
Do szkoły wróciliśmy zadowoleni i bogatsi o konkretną wiedzę na temat życia i twórczości pisarza, który tworzył w trudnym dla Polski okresie, pisał swe powieści „ ku pokrzepieniu serc”.
Wychowawcy klas VII
